آنتن (به فرانسوی: Antenne) یک افزارهٔ مخابراتی است که کار آن تبدیل سیگنال الکتریکی به امواج الکترومغناطیسی (در حالت فرستندگی)، و تبدیل امواج الکترومغناطیسی به سیگنال الکتریکی (در حالت گیرندگی) است. آنتن‌ها ساختارهای متنوعی دارند که با توجه به کاربرد، تعیین می‌شوند.
یکی از ساده‌ترین ساختارهای ممکن برای یک آنتن، آنتن‌های سیمی هستند.
هر آنتن، در یک بسامد مشخص به تشدید درمی‌آید و ولتاژ بیشینه (در حالت گیرندگی) تولید می‌کند. اگر طول آنتن متناسب با طول‌موج دریافتی باشد، موج کاملاً در آنتن جای می‌گیرد و به اصطلاح می‌گویند «آنتن تشدید شده‌است.» یا «آنتن به تشدید درآمده‌است». یعنی آنتن، با موج دریافت‌شده هماهنگ شده‌است و در این حالت ولتاژی که در آنتن تولید شده، بیشینه است.
البته لازم نیست که طول آنتن حتماً با طول‌موج دریافت‌شده برابر باشد؛ زیرا می‌توان القاگری را همراه یک یا دو خازن به آنتن افزود تا حالت تشدید را در آنتن پدید آورند.
جنس آنتن
آنتن را از فلزات سبک مانند آلومینیوم درست می‌کنند. برای اینکه آنتن بتواند امواج را منتشر کند، باید جریان الکتریکی آن با زمان تغییر کند. هرچه رسانایی فلز بهتر باشد مانند مس و برنج اتلاف اُهمی ناشی از جریان روی آنتن کمتر می‌شود؛ به همین دلیل، سعی بر آنست که ضریب رسانندگی فلز سازنده آنتن بیشتر باشد.
انواع آنتن
- آنتن تک قطبی
- آنتن نبم موج(هرتز)
- آنتن مارکونی
- آنتن یاگی
- آنتن شیپوری
- آنتن بشقابی
- آنتن تلسکوپی
- آنتن مبکرو استریپ
